Kategoria: Uncategorized

Dywan, to element uzupełniający aranżację pomieszczenia, nadający mu ostatecznego charakteru. Ma dodać przytulności, ocieplić podłogę, ochronić przed zniszczeniem, a czasami ukryć jej mankamenty. Prawidłowo dobrany dywan może zmienić charakter pokoju, sprawić, że pokój będzie wyglądał bardziej elegancko, albo po prostu przytulniej. Ważne jest nie tylko wzornictwo, wielkość, kolorystyka, ale także materiał i długość włosa. Jak wybrać właściwy dywan?

Materiał  dywanów

Dywany z włókien naturalnych produkowane są głównie z wełny, bawełny i jedwabiu. Dywany wełniane są tutaj bezkonkurencyjne dzięki swoim właściwościom izolacyjnym (doskonale wyciszają i izolują termicznie). Ponadto są przyjemne w dotyku, dość odporne na zabrudzenia. Z kolei z jedwabiu wykonane są dywany luksusowe, jednak kupując je trzeba wziąć pod uwagę, że należy je czyścić wyłącznie profesjonalnie, aby zachowały swoje walory. Dywany utkane z bawełny są mniej trwałe, ale można je z powodzeniem prać i są relatywnie tanie. Kupując dywan z włókien naturalnych trzeba mieć na uwadze, że nie są one polecane dla alergików, ponieważ mogą być siedliskiem grzybów, roztoczy i bakterii.
Dywany z włókien syntetycznych są najbardziej popularne na rynku. Utkane są przeważnie z akrylu, wiskozy, polipropylenu bądź poliamidu. Ich najważniejszą cechą jest łatwe czyszczenie, a także odporność na mole, grzyby i bakterie, co czyni je idealnymi dla alergików. Są jednak dość szorstkie i występują w ograniczonej gamie kolorystycznej.

Runo i splot dywanu

Jakość i trwałość dywanu uzależniona jest od wysokości i gęstości runa. Im jest ono gęstsze i wyższe, tym lepsza jakość dywanu. Co ciekawe waga dywanu również miewa znaczenie. Okazuje się bowiem, że im cięższy dywan, tym lepszy jakościowo. Minimalna wysokość runa, która zapewnia komfort to 11 mm. Na rynku można dostać również dywanu shaggy, potocznie zwane „włochaczami”. Dywany te charakteryzują się bardzo długim runem, bo osiągającym aż do 50 mm. Są dzięki temu bardzo przyjemne w dotyku, a dzięki wykonaniu z włókien syntetycznych nie tylko są proste w czyszczeniu, ale również nadają się dla osób cierpiących na alergię.
Dywany pętelkowe warto zastosować w salonie. Oryginalną ozdobną fakturę tworzącą ciekawy wzór daje splot typu scroll. Cięte runo (welur, saxon) ma dłuższy włos, natomiast kędziorkowe należy do najtrwalszych. Włókno może być też mieszane (cięte i pętelkowe).

Dobry dywan – jakość produktu

Ważnym wyznacznikiem jakości dywanu jest ilości punktów pęczków na 1 m2 – im jest ich więcej, tym jakość dywanu jest wyższa. Dywan wełniany tkany maszynowo może ich mieć od 300 tys, aż do 1,2 mln, a syntetyczny od 100 do 700 tys. Warto też zwrócić uwagę na wagę 1 m2. Dla dywanu wełnianego wynosi ona 850 g dla syntetycznego 1400-3000 g. Im dywany są cięższe, tym lepsze i droższe.

Podkład

Istotny jest także rodzaj podkładu, do którego runo jest przymocowane. Od niego zależy na jakie podłoże dywan się nadaje. Podkład może być wykonany np. z twardej, nierozciągliwej juty naturalnej lub z syntetycznej, która jest odporna na wilgoć. Często też podkład jest z gąbki lub filcu, nadaje wtedy dywanowi miękkość, ciepło i tłumi hałas. Podkład z gąbki (pianki) sprawdzi się na podłożu z płytek ceramicznych, z juty (coraz częściej sztucznej) można stosować np. na ogrzewanie podłogowe. Najbardziej uniwersalne są produkty z podkładem filcowym – można je stosować na każde podłoże.

Dywany, a pomieszczenia

Jednym z najczęściej nurtujących pytań jest: jaki dywan do sypialni, jaki do salonu, a jaki do pokoju dziecięcego. Poniżej kilka wskazówek na temat odpowiedniego wyboru w zależności od pomieszczenia:
pokój dziecięcy – dzieci potrafią wiele godzin spędzić bawiąc się na podłodze, dlatego warto do ich pokoju wybrać dywan miękki (aby amortyzował ewentualne upadki), a zarazem odporny na zabrudzenia. Bardzo dobrym wyborem są dywany sprzyjające zabawie, np. z rysunkiem miasta i ulic lub toru wyścigowego.
sypialnia – tutaj z pewnością sprawdzi się dywan typu shaggy, który jest miły w dotyku i z pewnością doda przytulności i komfortu.
pokój dzienny, jadalnia, salon -tutaj sprawdzi się wytrzymały, odporny na tarcie i zabrudzenia dywan z wełny, wiskozy lub polipropylenu, o krótkim lub średnim włosiu. Warto również pomyśleć o jego walorach estetycznych, ponieważ właśnie te wnętrza sprzyjają najbardziej efektownej ekspozycji.
przedpokój, kuchnia, łazienka – to pomieszczenia nie tylko o wzmożonym ruchu, ale również narażone na częste zabrudzenia i wilgoć. Jeżeli chcemy w nich umieścić dywan, powinien on być o bardzo krótkim włosiu, wykonany z tworzyw sztucznych i wyposażony w antypoślizgowy spód.

Kolory

Nie tylko przy wyborze dywanu, ale podczas w ogóle urządzając mieszkanie warto kierować się zasadą 60:30:10, która podpowiada, ile wybrać i w jakich proporcjach łączyć kolory.
Pierwsza liczba wyznacza „barwę dominującą”, którą należy pokryć 60% dostępnej powierzchni. Zazwyczaj stosuje się ją na ścianach. Kolejne 30% zarezerwowane jest dla wyposażenia, czyli między innymi dywanu. Jego umaszczenie (podobnie jak wygląd pozostałych mebli) powinno być uzupełnieniem dla głównej barwy, wyróżniającym się na jej tle. Ostatnie 10% stanowią drobne dodatki i ozdoby, dobrane do reszty na zasadzie kontrastu.
Jeśli z takim zestawieniem kolorystycznym aranżacja wnętrza nadal wydaje się nam nieco monotonna, urozmaicić je można przy pomocy wzorzystych akcesoriów o zróżnicowanej teksturze. Pamiętajmy jednak o umiarze. Do pomieszczenia, w którym przeważają bogate desenie i ornamenty, wybierzmy raczej gładki, minimalistyczny chodnik.
Dywan, jak żadne inne akcesorium, pozwala kształtować przestrzeń oraz tworzyć proste złudzenia optyczne. Jasne nakrycie podłogi potrafi zdziałać cuda w niewielkich pomieszczeniach, które dzięki temu wydają się znacznie większe.

Rozmiar

Bardzo często popełnianym błędem jest jego niedopasowanie do wymiarów podłogi — albo on za mały, przez co sprawia wrażenie wysepki dryfującej na podłodze, albo za duży, co powoduje, że zwija się pod ścianami i meblami, co nie jest ani estetyczne, ani bezpieczne.
Zanim zaczniemy poszukiwania perfekcyjnego dywanu, wymierzmy dokładnie podłogę, którą ma on okryć. Zwróćmy również uwagę na rozmieszczenie mebli w danym pokoju.
W salonie chodnik powinien sięgać nóżek i podpórek wielkogabarytowego wyposażenia (sof, szaf itp.). W sypialni natomiast połóżmy go pod łóżkiem, tak aby rozciągał się szeroko poza jego obręby. Nie zapomnijmy też o drzwiach – wykładzina nie może blokować swobodnego ruchu skrzydła.

Gdy wymiary ale i wzór dywanu są odpowiednio dobrane, wszystko inne: kolory panujące we wnętrzu, dekoracja okien, dobór tkanin czy rozmieszczenie mebli, wydaje się układać w logiczną całość. Podłoga wpływa na styl całego pokoju. Nie tylko ujednolica ale też może podkreślać zamierzony efekt. Czasem bardziej egzotyczny, a czasem bardziej wyrafinowany. W zależności od tego, co położymy na naszą podłogę – wzorzysty, jednolity, duży mały dywan– stworzy on nastrój dla całej przestrzeni.

Światło odgrywa ważną rolę w życiu każdego z nas, choć nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę. Wpływa pozytywnie na nasz nastrój, zdolność do pracy, a także komfort odpoczynku. Poza swoją podstawową funkcją często pełni również rolę dekoracji, podkreśla styl i charakter wnętrza.

Światło ma szczególną moc – odpowiednio dobrane podkreśli zalety i ukryje wady każdego pomieszczenia. Doda niepowtarzalnego klimatu w salonie, stworzy przytulny nastrój w sypialni i zapewni funkcjonalne oświetlenie łazienki. Różnorodne wzornictwo lamp oraz możliwość wyboru barwy światła sprawia, że dzięki nim podkreślimy indywidualny styl pomieszczenia.

Rola oświetlenia

Sposób oświetlenia wnętrz mieszkalnych decyduje w istotny sposób o ich wyglądzie i użyteczności. Właściwe oświetlenie jest jednym z zasadniczych aspektów funkcjonalnych mieszkania. Jeśli jest dobrze wkomponowane we wnętrze, można nim elegancko udekorować przestrzeń. Możesz także wyeksponować ciekawe elementy architektoniczne oraz tworzyć nastrój.

Oświetlenie należy dobierać mając na uwadze miejsce i funkcję jaką mają pełnić lampy – najważniejsze są oczywiście potrzeby użytkowników oraz wielkość i sposób użytkowania pomieszczenia.

W jaki sposób dobrze oświetlić pomieszczenie?

Światło sztuczne stanowi substytut światła naturalnego i z całą pewnością nie powinno się skupiać wokół pojedynczej lampy, gdyż będzie ono zbyt słabe. W każdym pomieszczeniu powinny znaleźć się 3 rodzaje oświetlenia:

Światło główne. Służy do centralnego oświetlenia wnętrza. Ma za zadanie równomiernie oświetlić całą przestrzeń, nie zostawiając ciemnych kątów. Lampę należy dobrać do rozmiarów pokoju, wybierając model o odpowiedniej ilości źródeł światła. Do większego pokoju dopasuje rozłożysty żyrandol, podłużna lampa wisząca lub duży plafon na kilka żarówek. W małych wnętrzach warto postawić na nieduże lampy, które idealnie się wpiszą w kilkumetrowy metraż, jak na przykład średniej wielkości plafon lub smukła lampa wisząca.

Światło zadaniowe. Służy do oświetlenia przestrzeni przy wykonywaniu konkretnej czynności, jak np. pracy przy biurku lub odpoczynku na kanapie. Musi znaleźć się w każdym miejscu, gdzie spędzamy najwięcej czasu i systematycznie wykonujemy odpowiednie aktywności. Bez światła zadaniowego nie obejdzie się przy gotowaniu jedzenia, wykonywaniu zabiegów pielęgnacyjnych w łazience lub codziennym odpoczynku przy telewizorze. By zwiększyć jego funkcjonalność, wybierz modele o obrotowych kloszach i regulowanych ramionach.

Światło dekoracyjne. Dodatkowe oświetlenie, który posłuży za piękny element dekoracyjny. Stylowe kinkiety ozdobione w kryształowe detale, oryginalne lampy wiszące o niepowtarzalnej stylistyce, ozdobne żyrandole w szlachetnych kolorach złota, srebra oraz miedzi. Do dekoracyjnego oświetlenia można również odnieść designerskie lampy o finezyjnych kształtach oraz ciekawe plafony halogenowe oraz ledowe.

Dzięki różnym rodzajom oświetlenia można stworzyć ciekawie wyglądające zakątki, które zapewne będą przyciągać wzrok przybyłych gości. Nie od dziś wiadomo, że połączenie roślin i światła daje ciekawy efekt końcowy w postaci zabawy z cieniem.

Jak przy pomocy oświetlenie wpływać na wygląd i wielkość pomieszczenia?

W sposób optyczny możesz powiększyć mieszkanie stosując odpowiednie rodzaje oświetlenia:
• skierowanie oświetlenia na sufit pozornie powiększa wnętrze, światło padające na podłogę daje wrażenie zaciemnienia i obniżenia wnętrza
• zaciemnienie dolnych stref ścian w odpowiednim stosunku do doświetlenia górnych potęguje wrażenie wysokości
• zaciemnienie stref wnętrza tuż powyżej głównych ośrodków zainteresowania potęguje wrażenie szerokości wnętrza
• w wydłużonym wnętrzu skierowanie światła na krótsze ściany przy względnym niedostatku na ścianach dłuższych powoduje wrażenie poszerzenia wnętrza
• oświetlenie wnętrza głównie za pomocą naściennych kinkietów powoduje pozorne zmniejszenie wnętrza
• podświetlenie wnęk powoduje ich pozorne powiększenie i wzmocnienie ich dekoracyjności

Barwy światła, a charakter wnętrza

Każde pomieszczenie wymaga dostosowanej barwy światła. To, czy wybierzemy ciepłe czy zimne zabarwienie, ma nie tylko znaczenie funkcjonalne, ale wpływa również na nastrój i samopoczucie. Każdego dnia spędzamy wiele czasu korzystając ze sztucznych źródeł światła. Dzieje się tak zwłaszcza jesienią i zimą. Barwa światła jest na tyle istotna, że znacząco wpływa na postrzeganie poszczególnych przedmiotów i pomieszczeń. Oprócz tego, oddziałuje bezpośrednio na człowieka, pobudzając do działania lub „przestawiając” umysł w tryb relaksu i wypoczynku.

Niektóre rodzaje oświetlenia mogą powodować senność, podczas gdy inne aktywizują organizm do pracy. Do przypisywania barwy światła służy mierzona w Kelwinach temperatura barwowa. Zgodnie z tą miarą, wyróżniamy rodzaje barw:

Rozróżnienie barwy światła „gołym okiem”, bez znajomości powyższych wartości, również jest możliwe. Ciepłe oświetlenie działa na nasz umysł w taki sposób, że czujemy się bardziej zrelaksowani i odprężeni. Barwa wydzielana przez ten rodzaj żarówki będzie więc bliższa kolorowi żółtemu. Za to zimne zabarwienie to takie, które przechodzi w chłodny błękit i najlepiej sprawdzi się w pomieszczeniach, w których staramy się pozostać skupieni, czyli np. w domowym biurze.

Kuchnia to serce całego domu, spędzamy w niej wiele czasu, to właśnie tu toczy się życie rodzinne. Jest wyjątkowym miejscem gromadzącym domowników, którzy wspólnie przygotowują posiłki, rozmawiają, czy po prostu odpoczywają po pracowitym dniu. Jakie warunki powinna spełniać kuchnia idealna?

Zaprojektowana z głową – funkcjonalna

W każdej kuchni znajduje się pięć stref: zapasów, przechowywania, zmywania, przygotowywania, gotowania i pieczenia. Pierwszą czynnością powinno być optymalne rozplanowanie najważniejszych trzech urządzeń w kuchni, a mianowicie: lodówki, zlewozmywaka i płyty grzewczej/ piekarnika, aby całość była jak najbardziej funkcjonalna i ergonomiczna. Tworzą one wierzchołki tzw. „trójkąta roboczego”, czyli zasady organizującej wygodną i szybką pracę w kuchni.

Dopasowana do pomieszczenia

W parze z planowaniem trzech głównych stref powinno iść dokładne mierzenie całej powierzchni i wszystkich odstępów między poszczególnymi komponentami. Ważne parametry to m.in. odległość od podłogi do sufitu i okien oraz szerokość ścian. Należy zanotować, gdzie znajdują się wszelkiego rodzaju przyłącza i instalacje, krawędzie oraz elementy wystające ze ścian. Dobrym pomysłem jest stworzenie prostego rzutu pomieszczenia, z nałożonymi wymiarami i zaznaczonymi przyłączami.

Dostosowana do potrzeb domowników

Doskonała kuchnia to taka, która jest w 100% dopasowana do indywidualnych potrzeb przyszłych użytkowników – jej powierzchnia jest optymalnie zagospodarowana, a sprzęt AGD przystosowany do stylu życia. Na początku musimy przyjrzeć się profilowi rodziny, następnie – jej potrzebom i stylowi życia. Innych rozwiązań będzie wymagała kuchnia dla singla, inna dla pary, a inna dla wieloosobowej rodziny czy seniorów.

Dobrze oświetlona

Dziś światło pełni funkcję nie tylko użytkową, ale również aranżacyjną. Coraz częściej decydujemy się w kuchni na większą ilość małych i rozproszonych w przestrzeni punktów, zamiast jednej, umieszczonej centralnie pod sufitem lampy.
Nie każdy wie, że na nasz komfort mają wpływ również parametry wybranych żarówek: temperatura światła czy wskaźnik oddawania barw. W kuchni warto stosować źródła światła o stymulującej, neutralnej lub relaksującej ciepłej barwie (temperatura około 2700 -4000 K) i wskaźniku oddawania barw (Ra) powyżej 80.

W Twoim stylu

Aranżacja i wystrój kuchni powinny współgrać z resztą Twojego domu. Jeśli jesteś zwolennikiem ciepłych, przytulnych wnętrz, to taka również powinna być Twoja kuchnia. Duże możliwości dają systemy modułowych mebli kuchennych. Dzięki możliwości dowolnego dopasowania wielkości szafek, ich rozkładu i zabudowy, można dopasować kuchnię idealnie do swoich potrzeb. Szeroki wybór frontów, korpusów, blatów czy uchwytów sprawia, że Twoja kuchnia może być dokładnie taka, o jakiej marzysz. Możesz zdecydować się na ponadczasową klasykę, modny i nowoczesny efekt totalnej bieli, mocne, energiczne kolory czy nigdy niewychodzące z mody, naturalne kolory drewna.

Podłoga to jeden z najważniejszych elementów wyposażenia wnętrz. Bez podłogi trudno byłoby sobie wyobrazić bezpieczne funkcjonowanie w mieszkaniu. To ona też scala całą powierzchnię estetycznie czyniąc z niej przytulne miejsce do życia. Decydując się na jej zakup warto dobrze przemyśleć swoją decyzję, podłogę, w przeciwieństwie do innych elementów wyposażenia, zmieniamy o wiele rzadziej.

Nic nie dodaje tak uroku mieszkaniu, i to bez względu na styl aranżacji, jak podłoga drewniana, która istotnie wpływa na charakter i estetykę pomieszczeń. Ale też jej wykończenie powinno być odporne na ścieranie, zarysowania i nacisk, oraz zawilgocenie, ważne są również jej właściwości antypoślizgowe. Z praktycznego punktu widzenia chcielibyśmy, aby była łatwa do czyszczenia i pielęgnacji. Nie bez znaczenia jest również dobra izolacyjność termiczna, akustyczna oraz antystatyczność posadzki, a także to, by skutecznie tłumiła dźwięki i nie przenosiła drgań.

Wymagania te spełnia lite drewno, pod warunkiem jednak, że dopasujemy jego rodzaj do pomieszczenia, w którym będzie ułożone. Inne wymogi stawia się podłogom w pomieszczeniach o małej intensywności ruchu (takich jak sypialnie i garderoby), inne w ciągach komunikacyjnych, a jeszcze inne – w kuchniach i łazienkach.

Podłogi drewniane – wybór materiału podłogowego

W nowo powstających domach decyzja o rodzaju posadzek powinna być podjęta już na etapie budowy, bowiem od ich grubości zależy grubość podłogi, a więc i wysokość pomieszczenia. Grubość poszczególnych typów pokryć (desek podłogowych, deszczułek parkietowych, listewek mozaikowych – zarówno standardowych, jak i do układania na sztorc – a także płyt parkietowych) jest różna – od 8 (mozaiki) do 35 mm (deski). Warto o tym pamiętać także przy łączeniu różnych posadzek (na przykład parkietu i desek), wylewki powinny być przygotowane pod konkretną okładzinę, by gotowe podłogi licowały i nie powstawały na nich uciążliwe progi.

Podłoga drewniana pozwala także na optyczne kształtowanie wielkości pomieszczenia. Duże elementy (np. deski, duże klepki) pomniejszają pomieszczenie, a drobniejsze (np. mozaika, bruk drewniany) powiększają je wizualnie. Istotny jest także kierunek ich ułożenia. Klepki (np. parkiet o wzorze cegiełki lub jodełki) wzdłuż dłuższej ściany podkreślą długość pomieszczenia, a ułożone w poprzek znacznie je poszerzą. Do pokoi dobrze nasłonecznionych wybierajmy podłogi z drewna w chłodnych odcieniach.

Do ciemnych i niskich pasują tonacje jasne i ciepłe. W małych lepiej położyć parkiet lub deski z jasnego drewna, lecz w cieplejszym odcieniu (np. z sosny, klonu czy buku). Podłogi ciemne oraz z drewna egzotycznego najlepiej komponują się w pomieszczeniach dużych i wysokich.

Podłogi drewniane – rodzaje i gatunki drewna

Tradycyjnie stosowane na podłogi krajowe drewno, na przykład sosna, modrzew, dąb, jesion, buk i brzoza, zostały uzupełnione o wiele gatunków i rodzajów drewna egzotycznego. Pochodzą one z całego świata, na przykład ipe, kurbial, tatażuba, gombeira, amarant, astronium i gombeira – z Ameryki Południowej, kempas, merbau i teak – z Azji i Oceanii, natomiast bilinga, paduk, zakrwin, bubinga, chlorofora, wenge, sapeli, zebrano – z Afryki.

Podłogi drewniane – wybór gatunku

Pierwszym kryterium jest zwykle wizualna atrakcyjność drewna, która najczęściej zresztą przesądza o naszym wyborze. Oczywiście nie mniej istotna jest cena, niestety zazwyczaj bardziej dekoracyjne drewno, zwłaszcza jeśli ma przy tym o dobre właściwości użytkowe, jest droższe.

Rysunek drewna. Tworzą go wszystkie elementy strukturalne drewna dostrzegalne „gołym” okiem (o wielkości powyżej 0,1 mm). Należą do nich m.in. przyrosty roczne, promienie drzewne oraz specyficzny układ włókien.

Drewno egzotyczne, pozyskane z drzew tropikalnych ma kilka cech odróżniających go od drewna z drzew rosnących w strefie umiarkowanej (krajowych). Rosnące nieprzerwanie drzewa lasów deszczowych często nie wytwarzają rozróżnialnych przyrostów rocznych i są zwykle intensywnie zabarwione (na przykład ipe, paduk, amarant, bubinga, merbau, wenge i gombeira). U wielu rodzajów drewna egzotycznego rysunek na przekroju promieniowym wzbogacają rożne odmiany falistego przebiegu włókien.

Połyskujące regularne pasy, tzw. pasiasty skręt włókien, występuje natomiast w drewnie mahoni oraz u innych rodzajów, na przykład kempas, chlorofora, tatażuba i ipe, a mniej regularny układ w drewnie bilingi, bubingi i amarantu. W drewnie twardzieli zakrwinu, kurbialu, teaku, paduka i bubingi często obecne są ciemniejsze smugi (barwne linie), a w drewnie wenge i zebrano – specyficzny, naprzemienny układ jaśniejszych i ciemniejszych obszarów.

Barwa drewna. Przy porównywaniu kolorystyki należy pamiętać, że może się ona bardzo zmieniać w zależności od pochodzenia partii drewna (a dokładnie od miejsca i warunków, w jakich rosły drzewa). Świeżo przetarte drewno zawsze mniej lub bardziej ciemnieje pod wpływem światła i tlenu zawartego w powietrzu. Szczególnie intensywnie procesy te zachodzą w drewnie merbau i gombeiry, a także chlorofory, paduka, tatażuby i kurbialu. Barwa drewna ipe i merbau może także ulegać radykalnej zmianie w kontakcie ze składnikami niektórych lakierów o odczynie zasadowym.

Podłoga drewniana a klasa drewna

Ustala się ją na podstawie usłojenia, barwy, struktury i ilości wad, takich jak sęki, pęknięcia itp. Decydując się na klasę drewna, należy pamiętać, że deszczułki najlepszej jakości, o jednakowym wybarwieniu (w klasie pierwszej), mogą pozbawić podłogę wyrazistości i naturalnego wyglądu.

Podłogi drewniane – gęstość i twardość drewna

Gęstość jest podstawową cechą drewna, z którą ściśle związane są jego pozostałe właściwości fizyczne i mechaniczne – wraz ze wzrostem gęstości rośnie wytrzymałość i sprężystość drewna oraz jego twardość. Gęstości drewna liściastego stosowanego na materiały podłogowe powinna wynosić co najmniej 600 kg/m3, a iglastego – 500 kg/m3. Do bardzo ciężkich, o gęstości ponad 800 kg/m3, praktycznie nieosiągalnej dla drewna krajowego, należy aż 12 rodzajów dostępnych na naszym rynku gatunków drewna egzotycznego. One najlepiej nadają się na mocno obciążone podłogi w ciągach komunikacyjnych. Do ciężkich i umiarkowanie ciężkich należą na przykład mahoń, paduk, chlorofora. Najmniej wytrzymałe są gatunki umiarkowanie lekkie, takie jak sosna i modrzew.

W 1900 roku w Paryżu, Szwed Johan August Brinell, przedstawił metodę pomiaru twardości metali. Metoda ta znalazła zastosowanie w pomiarze twardości drewna. Podczas badania twardości drewna metodą Brinella, stalowa kulka o średnicy 10 mm, wciskana jest przez określony czas w powierzchnię parkietu z określoną siłą (100 kg). Następnie mierzy się powstałe wgniecenia i oblicza współczynnik Brinella. Im wyższa jest ta wartość, tym twardszy jest badany gatunek drewna i tym większa jest odporność podłogi na uszkodzenia mechaniczne mogących powstać przy codziennym użytkowaniu. Struktura drewna pozwala na pewne różnice, ale ostateczna wartość jest średnią, obliczoną na podstawie wielu pomiarów.

Twardość drewna to bardzo ważna cecha, bo od niej zależy okres użytkowania elementów drewnianych narażonych na ścieranie, co w szczególności dotyczy materiałów podłogowych. Zgodnie z zaleceniami europejskich organizacji normalizacyjnych drewno podzielono na 4 klasy według rosnącej twardości i tym samym odporności na ścieranie:

klasa A (mała odporność na ścieranie) np.: sosna, modrzew
klasa B (średnia odporność na ścieranie) np.: brzoza, sapeli, teak
klasa C (duża odporność na ścieranie) np.: buk, jesion, dąb, bilinga, paduk, chlorofora
klasa D (bardzo duża odporność na ścieranie) np.: gombeira, merbau, kempas, kurbial, ipe.

Drewno gęste i twarde jest trudniejsze w obróbce. Wykonane z niego materiały podłogowe są odporne na ścieranie i wgniecenia, więc z powodzeniem mogą być stosowane nawet na silnie obciążonych i intensywnie użytkowanych podłogach przemysłowych (klasa D). Drewna o niższych gęstościach (klasa C, B i A), ale o ciekawej barwie i rysunku sprawdzają się na mniej obciążonych podłogach w pomieszczeniach mieszkalnych lub użyteczności publicznej.

Trzeba pamiętać, że właściwości drewna zależą również od jego wilgotności. Standardowo bada się je dla materiału o wilgotności 12%, czyli stanu powietrzno-suchego. Drewno na posadzki powinno mieć wilgotność od 7 do 11%, a niektóre gatunki egzotyczne nawet niższą.

Podłogi drewniane – stabilność wymiarowa

Lite drewno jest wrażliwe na wilgoć zawartą w powietrzu. Gdy jest ono suche, drewno oddając zmagazynowaną wilgoć kurczy się, a kiedy zawartość pary wodnej rośnie, drewno wchłania ją i rozszerza się. Nie jest to jednak wartość stała dla wszystkich gatunków, wykazują bowiem różną podatność na zmiany wymiarów. Im większa jest kurczliwość drewna, tym bardziej narażone jest ono na pękanie i paczenie.

Grupę drewna stabilnego wymiarowo (o małej kurczliwości) tworzy kilka rodzajów drewna egzotycznego: zakrwin, paduk, merbau, teak, tatażuba i chlorofora; nie ma w niej gatunków rodzimych. Większość gatunków należy do grupy o średniej kurczliwości, a zdarzają się i takie, które „pracują” mocniej (na przykład bilinga, buk, kempas i gombeira).

Dla stabilności wymiarowej elementów podłogowych z drewna litego ma znaczenie także sposób wycięcia tych elementów, a także – ich grubość, kształt i dominujące przekroje drewna. Kupując materiały podłogowe zwracajmy uwagę na to, jakie przekroje dominują na warstwie licowej – powinny to być przekroje promieniowe (podłużne). Jeśli zamierzamy układać deski podłogowe, zwróćmy uwagę na stosunek ich szerokości do grubości, który powinien być mniejszy niż 6, inaczej będą narażone na paczenie.

Ze względu na częste zamiany mikroklimatu w ogrzewanych centralnie pomieszczeniach (wysoka wilgotność wiosną i latem, niska – jesienią i zimą, gdy działa ogrzewanie) nie wszystkie rodzaje materiałów podłogowych powinny być w nich stosowane. W takich warunkach na przykład szerokie deski o niewielkiej grubości, z przekrojami stycznymi (poprzecznymi) na płaszczyznach najpewniej ulegną silnemu łódkowaniu, czyli wyginaniu się krawędzi ku górze.

Podłoga drewniana – sposób wykończenia powierzchni

Duży wpływ na wygląd podłogi ma sposób wykończenia powierzchni. W przypadku parkietu tradycyjnego, trzeba przewidzieć, jak wpłynie ono na barwę drewna. W zależności od rodzaju użytego lakieru lub oleju, możemy uzyskać wiele odcieni tej samej posadzki – warto wcześniej obejrzeć u sprzedawcy, jak dobrany przez nas rodzaj drewna będzie wyglądał po wykończeniu.

Pamiętajmy o tym, że:
lakier matowy – podkreśla usłojenie drewna i sprawia, że zachowuje ono naturalny wygląd, posadzka jest odporna na zabrudzenia i łatwo ją utrzymać w czystości;
lakier o wysokim połysku – przeważnie lekko przyciemnia barwę drewna, ale równocześnie odbija dużo światła, posadzka jest bardzo odporna na zabrudzenia, a lakier na ścieranie;
olej, a właściwie mieszanina oleju i żywic – uwypukla właściwości drewna: barwę, układ słojów; podłogę łatwo utrzymać w czystości, ale by zachowała odporność, wymaga konserwacji kilka razy w roku.

Podłogi z drewna do łazienki i kuchni

W kuchni i łazience najlepiej sprawdzą się rodzaje drewna, które wykazują dużą odporność na działanie wilgoci. W tego typu pomieszczeniach możemy wykorzystać drewno egzotyczne, takie jak iroko, które pomimo średniej twardości, nie wykazuje podatności na działanie wody czy też szkodników. Takie podłogi naturalne również nie odkształcają się. Podobnymi właściwościami charakteryzuje się również drewno egzotyczne badi, które jest wytrzymałe i odporne na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych. Niezwykle stabilne będą natomiast podłogi naturalne z merbeu. Wybierając drewno ipe nie będziemy musieli martwić się o regularną konserwację podłogi. Najlepsze do wykończenia podłogi do kuchni i łazienki będzie też drewno egzotyczne tek, które jest odporne na wilgotność i uszkodzenia mechaniczne. Sprawdź także, co warto wiedzieć o parkietach i podłogach drewnianych.

Podłogi drewniane do salonu i podłogi naturalne do pokoju dziecięcego

Do pokoju, w którym przebywamy najwięcej czasu wolnego, warto wybrać najtwardsze krajowe gatunki drewna, czyli dąb, modrzew i jesion. Dużą wytrzymałością charakteryzuje się też drewno klonowe i jawor, które jednak nie cieszy się tak dużą popularnością w naszym kraju. W pokoju dziennym sprawdzą się też podłogi z drewna egzotycznego, które wyróżniają się wysoką odpornością na wilgoć, ale również uszkodzenia mechaniczne.

W pokojach dziecięcych, w których podłoga naturalna jest mocno narażona na uszkodzenia mechaniczne, poradzą sobie trwałe i wytrzymałe gatunki drewna, takie jak modrzew, dąb, cis, jesion czy też buk.

Tapetowanie ścian – jaką tapetę wybrać?

Szeroka oferta tapet dekoracyjnych wieńczących remont naszego wymarzonego mieszkania pozwala na dobór tej jednej jedynej i skupienie się już tylko na wystroju wnętrza. Mając
stosunkowo niski budżet możemy zdecydować się na odnowienie wnętrza.

Jaką tapetę jednak wybrać? Wybór jest zależny nie tylko od koloru lecz również od modelu tapety. Popularne stały się ostatnio tapety na fizelinie (rodzaj tapet winylowych), w których fizelina jest elementem nośnym a na zewnątrz jest specjalny rodzaj folii. Fizelina to włóknina powstała z termicznego połączenia włokien syntetycznych (m.in. polipropylenowych, polieterosulfon), bądź ich sklejenia.

Swoją popularność zdobyły dzięki odporności na zmywanie (ich mycie nie powoduje zmiany koloru ani zmiany struktury) jak również łatwości nakładania. Często bowiem nie
chcemy robić dużego remontu a jedynie odświeżyć pokój. Tapety na fizelinie nie potrzebują czasu zmiękczania, ponieważ nie rozciągają się ani nie kurczą.

Są mocne, elastyczne i oferowane w dużej gamie kolorystycznej. Dodatkową ich cechą jest poprawa izolacji wnętrza poprzez tłumienie hałasu. Dlatego wystarczy pokryć ścianę klejem i następnie przyłożyć tapetę. A jeśli za jakiś czas znów będziemy chcieli zmienić design naszego wnętrza i odświeżyć pokoje tapety na fizelinie zrywa się na sucho i nie pozostawiają po sobie pozostałości.

Tapety samoprzylepne – proste i przyjemne tapetowanie powierzchni

Zalety:
• łatwe w instalacji i demontażu – nie potrzebują specjalistycznego kleju, wystarczy zerwać folię ochronną i przymocować tapetę na dowolnej płaskiej, gładkiej, czystej i suchej powierzchni. Tapety można łatwo usunąć bez śladów kleju i uszkodzeń powierzchni, nawet na suchych pomalowanych ścianach,
• wielokrotne w użyciu – tapety można wielokrotnie odklejać i przyklejać w innych miejscach, nie zostawiając jednocześnie żadnych śladów na wytapetowanej wcześniej powierzchni. Proces samego demontażu musi jednak przebiegać według określonej techniki, która zapobiegnie zabrudzeniu tapety.
• wszechstronne do każdych powierzchni – doskonale nadają się do oklejania ścian, schodów, mebli, drzwi, szyb, płytek, sprzętu elektronicznego i innych przedmiotów codziennego użytku.

Blaty do stołów: topalit, melamina, laminat – czym się różnią?

Różnice w cenie blatów do stołów są znaczne a przy wyborze blatu kierujemy się czymś więcej niż tylko ceną. Zastanawiamy się jednak skąd tak duża rozpiętość cenowa i czym tak naprawdę różnią się od siebie popularne rodzaje blatów do stołów.

Fornir to szlachetny naturalny materiał o niepowtarzalnym odcieniu i rysunku osłojenia.
Jako materiał naturalny ma swoje cechy, jedną z nich są różnice w wyglądzie. Poszczególne elementy różnią się od siebie odcieniem i kolorem. Naturalny oznacza stworzony przez naturę a natura nie kopiuje.

Stąd też blaty w okleinie naturalnej będą miały niepowtarzalne sęki, nierównomierną szerokość przyrostów czy też różną kolorystykę wybarwienia.Okleina naturalna będzie miała własności drewna, wystawiona na działanie promieni słonecznych będzie podatna na blaknięcie z upływem czasu. Fornir to materiał podatny na zarysowania, nieodporny na wysoką temperaturę. Dlatego też blaty z okleiną naturalną stosowane są do pomieszczeń zamkniętych.

Podobne właściwości będą miały blaty drewnopochodne – płyta wiórowa melaminowana, płyta pilśniowa lakierowana i MDF lakierowany. Materiały naturalne są wrażliwe na wilgoć w związku z powyższym należy odpowiednio je czyścić pamiętając o wycieraniu do sucha.

Bardziej odpornym blatem, który może być stosowany na zewnątrz (ogród, kawiarnia w ogrodzie) jest topalit. Jest dużo bardziej odporny na wysoką temperaturę (180 stopni), nie straszne mu zmienne warunki atmosferyczne np. deszcz, promienie UV, jest bardzo odporny na zarysowania czy żar papierosa, zaplamienia, uderzenia ciężkimi przedmiotami, obijania krawędzi. Polecany głównie do placówek, w których będzie mógł być mocno eksploatowany, do kawiarni, barów.

Wybierając blaty do stołów pamiętajmy o ich głównym przeznaczeniu. Melamina jest lekka, ekologiczna, wytrzymała na nacisk natomiast Topalit jest ciężki, bardziej odporny, do pozostawienia na zewnątrz.

Z uwagi na zastosowanie możemy również wziąć pod uwagę możliwość wyboru kolorystyki blatu jak również grubości.